DEPRESJA SEZONOWA

Depresja sezonowa dzieli się na depresję zimową i letnią, związana jest ona ze zmianą pory roku, nasz organizm nie umie się przestawić na nagłą zmianą temperatury, bo kiedy już przyzwyczaimy się do zimna pojawia się ciepło i odwrotnie, gdy jest nam dobrze, bo jest ciepło za oknem robi się zimno. Za główną przyczynę depresji zimowej uważa się brak słońca, już dawno naukowcy doszli do wniosku, iż osoby, które mają zbyt mało słońca niż ich organizm tego potrzebują stają się smutne i nic się im nie chce.
Objawami depresji sezonowej jest senność,drażliwość, napięcie, apatia, poczucie braku siły, spadek zainteresowania tym, co nas otacza i co dla nas ważne,zaczynamy się objadać lub przeciwnie nic nie jemy, a skutki odczuwa tego nasze ciało, bo albo jest przejedzone, albo wygłodzone. W tym czasie nie umiemy się na niczym skoncentrować,skupić swojej uwagi, bardzo trudno się nam myśli o czymkolwiek. Niestety nasz pracodawca nie zrozumie naszego stanu,powie, że sobie to wymyślamy aby mniej pracować i nic takiego naprawdę nie istnieje.
Na depresję sezonową cierpi bardzo wiele nieświadomych tego faktu osób, wiedzą że takie objawy u nich występują, ale nie wiedzą z czym one są tak naprawdę związane, nie wiedzą czy mają się do kogoś z tym zgłosić i gdzie miały by się udać, często bagatelizują ten problem, bo uważają, że to objawy miną i tak się dzieje, po pewnym czasie przyzwyczajamy się do zmian w pogodzie jakie zaszły. Jest to najmniej groźna depresja dla naszego życia, bo nie powoduje ona myśli samobójczych, może być jedynie męcząca dla naszego życia, bo nie rozumiemy dlaczego z nami tak się dzieje, ale jeśli już to rozumiemy, to nie wiele możemy z tym zrobić, musimy po prostu jakoś to przetrwać i pogodzić się, że tak może być co pół roku.

dr Aneta Zięzio

Witaj na moim serwisie o medycynie!
Jestem lekarzem z zawodu i z pasji. Na co dzień pracuje w szpitalu i w hospicjum.
Blog to forma dodatkowego zajęcia, prowadzę go aby dzielić się z Wami ciekawymi informacjami ze świata medycyny.