Depresja nerwicowa nazywana także dystymią, ma dużo łagodniejszy przebieg od nerwicy endogennej, leczy się ją zarówno lekami, jak psychoterapią. Towarzyszyły jest stałe obniżenie nastroju, ale nie jest one tak wielkie, jak w przypadku nerwicy endogennej. Największa zachorowalność przypada na dwudziesty, trzydziesty rok życia. Wtedy możliwe są wystąpienie pierwszych objawów,wcześniej jest znikoma możliwość aby ona się pojawiła.
Osoby na nią chorujące nie potrafią się na niczym skupić, nie potrafią ogarnąć swoich myśli, są bardzo smutne, bez wyraźnego powodu, ich energia życiowa jest bardzo obniżona, nic im się nie chce robić i na nic nie mają ochoty, najchętniej cały dzień leżały by w łóżku i spały. Nie chcą z nikim rozmawiać i przyjmować gości, odsuwają się od swoich przyjaciół i rodziny. Nie krzyczą, nie kłócą się z nikim, po prostu nie robią nic, tak jakby ich wcale nie było. To co nas najbardziej denerwuje to ich bezczynność, to że nie robią nic, jeśli mamy wybierać to wolimy już osoby, które na nas krzyczą, nas obrażają, mają w sobie emocje, a nie takie które nic nie mówią, wtedy czujemy,iż jesteśmy komuś całkowicie obojętni, nie mamy dla danej osoby żadnego znaczenia,a dla nas lepiej jak ktoś nas bardzo nie lubi, jest dla nas nieprzyjemny, niż właśnie nie okazuje nam nic.
Znalazłeś się tutaj dzięki poniższej frazie kluczowej:
Witaj na moim serwisie o medycynie!
Jestem lekarzem z zawodu i z pasji. Na co dzień pracuje w szpitalu i w hospicjum.
Blog to forma dodatkowego zajęcia, prowadzę go aby dzielić się z Wami ciekawymi informacjami ze świata medycyny.
No Responses Yet